Dag 8, naar Jinkes kindertehuis

Vandaag een belangrijke dag voor Jinke. Haar periode voordat zij bij ons kwam staat nu centraal. We zijn naar haar kindertehuis geweest. De ontvangst was in het nieuwe gedeelte. Eerst mochten we het dossier inkijken met alle officiele papieren. Daarna zijn we naar het gebouw waar Jinke heeft gewoond. Dit gebouw wordt al jaren niet meer gebruikt en is al behoorlijk in verval. Toch herkennen we dit direct. Door de foto's op internet en de foto's van bezoek door andere families, maar zeker ook door de foto's die we hebben gekregen bij de overdracht van Jinke in tuin van dit gebouw weten we dat zij hier heeft geslapen. Het nieuwe gebouw gebruikt men sinds 2008. Nu zitten er 60 kinderen en vooral veel oude mensen. De leef en slaapkamers zien er modern en goed onderhouden uit. In de ontvangst kamer komt een klein schattig meisje binnen lopen, ze heeft echt een poppegezichtje. Zij is 3 jaar en pas 6 maanden in dit tehuis. Waar ze de eerste 2,5 jaar is geweest, weet men niet. Ik heb wel een vermoeden. We zouden haar zo meenemen naar Nederland, als dit mogelijk was geweest. In een gang worden Jinke en Lisanne aangeklampt door een jongentje, hij sluit in ieder geval snel en makkelijk vriendschap. We mogen overal foto's maken. Voor de Chenzhou-groep: deze zullen we bij onze volgende reunie meenemen ;-)

Na het bezoek aan de kinderen krijgt Jinke een stempel met haar Chinese naam. Wij geven een boekje met foto's van Jinke over de afgelopen 13 jaar.

We praten ook directrice Wan.  Zij heeft Jinke haar Chinese naam Jin Huan gegeven, dit betekent Gouden Cirkel. Aansluitend gaan we met de gids, directrice Wan, twee medewerkers in een restaurant lunchen. Dit is echter veel te veel. Dus besluiten mevrouw Wan dit mee te nemen voor de oudere kinderen in het tehuis, een soort ophaal chinees dus. Ik voel me een beetje schuldig dat we niet alles aan de kinderen hebben gegeven. We hebben gelukkig al voor ons bezoek met de gids afgesproken spullen voor het tehuis te kopen. Na de lunch gaan we naar een supermarkt en kopen melkpoeder en luiers. Daar schijnen ze het meeste behoefte aan te hebben.

Jinke heeft al informatie en indrukken over zich heen laten komen. Zij houdt een dagboek bij en heeft inmiddels 18 bladzijdes vol geschreven.

Terug in hotel staat mij een vreemde verrassing te wachten: de sleutel van 1 van onze hotelkamers werkt niet meer. Ik hoor een man praten en klop daarom op de deur. Half naakt doet een Chinees MIJN kamer open. De kamer is donker en de tv staat aan. Hij gebaart (het lampje do not distrub brandt) maar hij staat wel in mijn kamer. Gelukkig is dit wel de kamer waar we geen bagage hebben staan, op een paar tandenborstel na. Onze gids ontploft als hij dit hoort en vliegt 1 van de medewerkers bijna aan. De receptie schijnt een fout te hebben gemaakt en heeft ons al uitgecheckt. Ze bieden ons twee andere kamers in een andere gang aan, naast elkaar in plaats van tegenover elkaar. Omdat we vanuit de koffer reizen, zijn we binnen 10 minuten verplaatst naar de andere kamers.

Zo morgen hebben we een rust dag, wat winkelen en vooral uitrusten.

Groet, Rob