Dag 11, verkenning Jinjiang

Heerlijk uitgeslapen, rustig ontbeten (zowel westers als chinees) en in het hotel gezocht naar de tenniscourt. We hoopten een tafeltennistafel tegen te komen. Er is alleen op het dak van het hotel een tennisbaan gemaakt, in een kooivorm. Dus geen tafeltennissen helaas. Daarna de omgeving van het hotel verkend. We zitten in het centrum van de stad, dus er is genoeg drukte en winkels. Het is hetzelfde als in Nederland: kleding, schoenen, kleding, mobiel, kleding (of was het nou schoenen?) Je voelt het al, winkelen is niet aan mij besteed. De enige keer dat ik een leuk shirt zag, schrok ik zo van de prijs (135,- euro) dat ik dacht in de PC te zijn in plaats van een ontwikkelingsland. Lisanne heeft een betere kijk op zaken en heeft een paar mooie highheels gescoord. Onze gids vertelde gisteren dat 70% van de kleding en 40% van de schoenen die in het westen worden gekocht, in deze provincie worden gemaakt. Aan de prijzen is dat niet te merken.

Iets anders wat hier sterk aanwezig is, is het getoeter van de brommertjes. En na een uitvoerige studie, kom ik tot de volgende conclusie: hier geldt net als in Chenzhou TOETER: let op ik kom er aan. Maar omdat er veel mannen de brommer gebruiken als taxi komt er een toeter bij: TOETOET "ik ben vrij en kan je naar je bestemming brengen". En als ze een klant achterop hebben, laten ze dit via een toeter ook weten TOETOET "ik ben nu even niet beschikbaar". Als ze hun vriend aan de andere kant weg zien, laten ze dit ook even via TOETOET weten, ik merkte dit omdat er getoeterd werd terwijl niemand in de buurt was behalve de andere brommer die stil stond aan de andere kant van de weg. En dan heb je nog alle keren dat ze moeten controleren of hun toeter nog werkt TOETOETOETOET. gelukkig hij doet het nog (of hoorde ik alleen de toetoet van mij collega, toch nog even proberen TOETOET, ja hij doet het). Als er maar 1 brommertaxi zou zijn, zou het nog behoorlijk rustig zijn. Maar helaas, het wemelt van de TOETOET's. Op straat sta ik te wachten op mijn winkelde dames en wordt om de 10 seconden geTOETOETerd of ik achterop wil. Zo af en toe denk ik, waarom niet, als de bestemming dan maar wel "zone voor brommers zonder toetoet" is. Aan de andere kant, als de bevolking er mee kan leven, hou ik voor deze paar dagen het ook zeker uit. Zou niets willen missen van de stad waar Lisanne vandaan komt. Morgen gaan we naar het kindertehuis met Jack. Lisanne is reuze benieuwd  hoe en waar ze heeft gewoond.

Groet, Rob